മഴ മേഘമെന്തേ മടിക്കുന്നൂ….
എരിഞ്ഞടങ്ങുന്ന കനലിനും
കണ്ണീരിന്റെ നനവു;
ഇന്നലെ പെയ്ത മഴയ്ക്കും
നിശ്വാസത്തിന്റെ ചൂട്;
വാക്കുകള്ക്കുമപ്പുറം,
ഏതോ വിതുമ്പലുകള്…
പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മഴ പോലെ!
ഇനിയും,
പറയാനറിയാതെ
ഏങ്ങലടിക്കുന്ന മനസ്സിന്റെ വിലാപങ്ങള്‍!
നീ കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടാവും,
നിശബ്ദ്തയില്‍ പറന്നുയരുന്ന
തേങ്ങലിന്റെ ശബ്ദങള്‍!
നരച്ച മഴവില്ലും
അനങ്ങാത്ത അണ്ണാറക്കണ്ണനും
വെളുത്ത ഇരുട്ടും
ഇനിയുമെന്നെ ഭ്രാന്തനാക്കാന്‍
നീയില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളും!
ഓര്‍മ്മ്കളില്‍ നീ വന്നു പോകുമ്മ്പോള്‍
മഞ്ഞു പെയ്യുന്നു,
ചൂടുള്ള മഞ്ഞ്!
വിരിയാത്ത പൂവിന്റെ നിറങ്ങള്‍ തേടി
ഞാനലയുന്നൂ,
അവയൊരിക്കലും വിരിയില്ലെന്നറിഞ്ഞു തന്നെ!
നിന്നെയോറ്ത്ത് ഞാന്‍
ഉറങ്ങുന്നൂ,
നീ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ വരില്ലെന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ടു തന്നെ!
മഴ പോലെ,
മഴക്കാലം പോലെ,
മഴയില്‍ നനയുന്ന താമരയില പോലെ
പ്രണയം പൂത്തുലയുന്ന ഗുല്‍മോഹര്‍ പൂക്കളായി
വന്നൂടെ?
വെറും മഴ മേഘമായി മാത്രം നില്‍ക്കാതെ,
നിനക്ക്,
മഴയായി,
കവിതയായി,
പ്രണയമായി,
പെയ്തൂടെ?!
ധന്യന്‍.
{പ്രണയം... ഒരു സുഖമുള്ള മഴയായി പെയ്തൊഴിഞ്ഞു, പക്ഷെ മഴയുടെ മണം തങ്ങി നില്‍ക്കുന്നൂ. മഴ മേഘങ്ങള്‍ പെയ്യാന്‍ വെംബി നില്‍ക്കുന്നെങ്കിലും പെയ്യാനാവുന്നില്ല! പ്രണയത്തിന്റെ ശ്രുതി മീട്ടും മഴ... മഴയേയും നക്ഷത്രങ്ങളേയും സ്നേഹിച്ചിരുന്ന അവള്‍.... അവള്‍ക്കായി ഈ കവിതയും പ്രണയവും!!!}
Friday, October 24, 2008
Tuesday, September 2, 2008
നീയും ഞാനും പ്രണയവും
നീയും ഞാനും പ്രണയവും…..
ഓറ്മ്മകള്‍ മഴയിലൂടെ നനഞ്ഞെത്തുമ്പോള്‍
സ്വപ്ന്ങ്ങളെന്നും മൂകസാക്ഷി.
മറവികള്‍ കടല്‍ത്തീരത്ത് ഓടിത്തളരുമ്പോള്‍
കണ്ണീരുകള്‍ക്കെന്നും ചോരയുടെ സാന്ദ്രത!
ഇരുട്ടിന്റെ യവനികയും താണ്ടി
വേറൊരു ഇരുട്ടിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോള്‍
പ്രണയത്തിനും മരണത്തിനും
ഒരേ നിറം!
ഇന്നലെ…
വേരുകളിലൂടെ പടറ്ന്നു കയറി
ഇന്നിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോള്‍
ഇടയ്ക്കൂ വെച്ച് പലതും നഷ്ട്മാവുന്നു.
നീയും ഞാനും പ്രണയവും!
ഇനിയുമൊന്നും മറക്കാനാവാതെ
ഓറ്മ്മകള്‍ മാത്രം നനഞ്ഞെത്തുമ്പോള്‍
കണ്ണുകളില്‍ മാത്രം എപ്പോഴും നനവു
ഉപ്പു രസമുളള കണ്ണീരിന്റേയും
ചുവന്ന നിറമുള്ള രക്തത്തിന്റേയും!
വിരലിന്റെ ചലനങ്ങള്‍പ്പോലും മായ്ക്കുന്നൂ
നീയും ഞാനും പ്രണയവും!
ഏകാന്തതയ്ക്കും മരന്നത്തിനുമിടയ്ക്കുളള
ഒഴിഞ്ഞ പാത.
രണ്ടുമെന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നൂ
ഓറ്മ്മകളെപ്പോലെ!
മുന്നിലെ കറുത്ത മരണവും
പിന്നിലെ ചുവന്ന ഏകാന്തതയും
എന്നിലെ നിറമില്ലായ്മയും
എന്നിലുണറ്ത്തുന്നു
എന്നോ കറുപ്പും വെളുപ്പുമായി തീറ്ന്ന
നീയും ഞാനും പ്രണയവും!
നീലയായി മാറുന്ന മേഘങ്ങളും
പച്ചയായി മാറുന്ന് കാറ്റും
ഓറ്മ്മകള്‍ വീണ്ടും മഴ നനഞ്ഞെത്തുന്നു
കാതിലവയോതുന്നു
എവിടെയോ നഷ്ട്പ്പെട്ട
നീയും ഞാനും പ്രണയവും!
ധന്യന്‍.
(പ്രണയം എന്നും വേദനിപ്പിച്ചിട്ടേയുള്ളൂ. ഞാന്‍ ഒരുപാട് പ്രണയിച്ച ഇന്നും പ്രണയിക്കുന്ന അവള്‍ക്കു വേണ്ടി മാത്രം.... കുറെ കാലത്തിനു ശേഷം ഈ കവിത... പ്രണയിക്കാന്‍ വീണ്ടും കൊതിയാവുന്നു!!)
ഓറ്മ്മകള്‍ മഴയിലൂടെ നനഞ്ഞെത്തുമ്പോള്‍
സ്വപ്ന്ങ്ങളെന്നും മൂകസാക്ഷി.
മറവികള്‍ കടല്‍ത്തീരത്ത് ഓടിത്തളരുമ്പോള്‍
കണ്ണീരുകള്‍ക്കെന്നും ചോരയുടെ സാന്ദ്രത!
ഇരുട്ടിന്റെ യവനികയും താണ്ടി
വേറൊരു ഇരുട്ടിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോള്‍
പ്രണയത്തിനും മരണത്തിനും
ഒരേ നിറം!
ഇന്നലെ…
വേരുകളിലൂടെ പടറ്ന്നു കയറി
ഇന്നിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോള്‍
ഇടയ്ക്കൂ വെച്ച് പലതും നഷ്ട്മാവുന്നു.
നീയും ഞാനും പ്രണയവും!
ഇനിയുമൊന്നും മറക്കാനാവാതെ
ഓറ്മ്മകള്‍ മാത്രം നനഞ്ഞെത്തുമ്പോള്‍
കണ്ണുകളില്‍ മാത്രം എപ്പോഴും നനവു
ഉപ്പു രസമുളള കണ്ണീരിന്റേയും
ചുവന്ന നിറമുള്ള രക്തത്തിന്റേയും!
വിരലിന്റെ ചലനങ്ങള്‍പ്പോലും മായ്ക്കുന്നൂ
നീയും ഞാനും പ്രണയവും!
ഏകാന്തതയ്ക്കും മരന്നത്തിനുമിടയ്ക്കുളള
ഒഴിഞ്ഞ പാത.
രണ്ടുമെന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നൂ
ഓറ്മ്മകളെപ്പോലെ!
മുന്നിലെ കറുത്ത മരണവും
പിന്നിലെ ചുവന്ന ഏകാന്തതയും
എന്നിലെ നിറമില്ലായ്മയും
എന്നിലുണറ്ത്തുന്നു
എന്നോ കറുപ്പും വെളുപ്പുമായി തീറ്ന്ന
നീയും ഞാനും പ്രണയവും!
നീലയായി മാറുന്ന മേഘങ്ങളും
പച്ചയായി മാറുന്ന് കാറ്റും
ഓറ്മ്മകള്‍ വീണ്ടും മഴ നനഞ്ഞെത്തുന്നു
കാതിലവയോതുന്നു
എവിടെയോ നഷ്ട്പ്പെട്ട
നീയും ഞാനും പ്രണയവും!
ധന്യന്‍.
(പ്രണയം എന്നും വേദനിപ്പിച്ചിട്ടേയുള്ളൂ. ഞാന്‍ ഒരുപാട് പ്രണയിച്ച ഇന്നും പ്രണയിക്കുന്ന അവള്‍ക്കു വേണ്ടി മാത്രം.... കുറെ കാലത്തിനു ശേഷം ഈ കവിത... പ്രണയിക്കാന്‍ വീണ്ടും കൊതിയാവുന്നു!!)
Subscribe to:
Posts (Atom)
